بعد مدت ها نوشتن برام سخت شده و حس می کنم چیزی برای نوشتن ندارم. تا دستم راه بیفته یکم طول می کشه.
اول اینکه پاییز امسال حسابی حس خوب بهم داد. روزهای خاکستری بارونی و پر از برگای نارنجی که اصلن دلم نمی خواد توش قدم بزنم، چون گوشی ندارم و نه می تونم عکس بگیرم و نه موزیک گوش بدم.
ورزش رو رها کردم و شدم موجودی که می خوابه، می خوره و کتاب می خونه. البته اندکی هم بازگشت به تلویزیون داشتم و حسابی طرفدار برنامه کتاب باز سروش صحت و چراغ مطالعه ی کورش علیانی شدم.
مدتی کتابایی درمورد رژیم خامخواری خوندم و حتی چند روز هم احمقانه بهش عمل کردم ولی خب به دلیل ضعف، مریضی بدی گرفتم و پروژه سالمزیستن کامل کنسل شد.
رمان های خیلی خوبی هم خوندم که همشون یادم نیست ولی دوتاشون از آنا گاوالدا بود که به شدت توصیه می کنم
اولین کتاب درمورد آرشیتکتیه که عاشق مادر دوستش بوده و حالا هم با زن یکی از مشتریانش ازدواج کرده. بعد از اینکه خبر مرگ مادر دوستش رو می شنوه زندگیش داغون می شه. راستش نیمه دوم کتاب خیلی جالبه اصلا باورم نمی شد همچین مردی، جذب یه زندگی تو خونه ای روستایی با یه عالمه بچه بشه. کتاب دوم درمورد دختریه خدمتکار که در واقع نقاش بااستعدادیه. این کتاب داستان سه تا همخونه ست که هر کدوم در کنارهم و با کمک همدیگه رشد می کنن و زندگی بهتری می سازن. پسر آشپزی که مسئولیت مادربزرگ پیرش هم بر گردنشه و مردی غیر اجتماعی که با وجود تخصصش در تاریخ نمی تونه جایی کار کنه و یا حتی راحت حرف بزنه. دوتا رمان خاص که نمی تونین زمین بگذارین.
این هم از آخرین کتابی که خوندم.
دو داستان موازی از گذشته و حال. تکرار تاریخ در شکل و قالبی نو. داستان جهل و نادانی بشر، جهالتی که همیشه گریبان گیر بشریت بوده و هست. جهلی که فقط شکل عوض می کنه، خودش رو بروز می کنه و با چهره ای جدید درصدد فریب مردم برمیاد تا ازشون سو استفاده کنه. و داستان زنی که نمی خواد باور کنه و با واقعیت رو به رو بشه. پس تنها راه رو فرار از واقعیت و فراموشی می دونه. پس فرار می کنه، از خودش، از واقعیت، از گذشته و می خواد دنیایی ذهنی بسازه بر اساس واقعیت مطلوب خودش. داستانی چالش برانگیز و پرسش گر که حسابی طرفدارش شدم :)
خوندن این کتابا وقتی که زیر پتو چپیدی و لیوان چاییت خالی نمی مونه و به صدای بارون گوش میدی حسابی لذت بخشه.
درباره این سایت