یه روز یکی از دوستام بهم گفت تو بیشترین چیزی که دوست داری تو جهان، تعریف و تحسینه. راست می گفت من با تحسین و تشویق اطرافیانم خوشحالم، راستش همیشه فکر می کردم همه آدما همینطورن، کیه که با یه تعریف درست حسابی جون نگیره و خوشحال نشه؟ امروز صبح هم همین طور بود، با چند کلمه خیلی خوب کشیدی و کارت خوبه داشتم توی آسمون سیر می کردم. انرژی یه روز کامل رو گرفتم از مربیم. بعد از کلاس با بچه خواهرم توی اتاق خوابیدیم، عجب خواب خوبی بود :) حس می کنم دوباره از دنیای واقعی پرت شده م تو دنیای خواب و خیال، دیگه روی زمین نیستم و همش در حال تصور دنیای ایده آلم هستم، احساس می کنم از خود واقعیم دور شدم و هیچ اهمیتی بهش نمی دم. عصر بیرون رفتیم و چنتا خرید داشتیم، کل روز جوری انرژی داشتم که وقتی رسیدم خونه نمی تونستم بشینم، دائم راه می رفتم. غروب و کمی بعدش هم توی حیاط نشستم و با وجود سردی هوا به آسمون خیره شدم، تغییر رنگ های آسمون دیگه قشنگیای زمستون رو نداره ولی هنوزم خاصه. پیدا شدن یکی یکی ستاره های چشمک زن و ماه پر چاله چوله ی خوشگلمون، شادیمو تکمیل کرد.
چند وقت پیش که تموم وویسای ادریس میرویسی رو گوش دادم، داشت درباره واقع بینی درمورد موفقیت صحبت می کرد، یعنی این که بتونیم سختی های کار و شکست ها رو هم ببینیم نه فقط موفقیت ها و پول های کلان رو، در همین راستا سه کتاب شور زندگی، شور ذهن و شور هستی رو معرفی کرد که یه زندگی نامه کامله، یعنی تمام پستی بلندی های زندگی یه آدم معروف رو شرح می ده، البته به صورت رمان و با نوشتاری ساده و دلنشین. من کتاب شور زندگی رو این دفعه از کتابخونه گرفتم، با ترجمه ندوشن و چاپ سال 63 فقط گیرم اومد. شور زندگی درمورد زندگی ونسان ون گوکه، نقاشی هلندی که با رنج های زیادی دست و پنجه نرم می کرد و در آخر هم خودکشی کرد. البته توی مجله ی موفقیت نوشته بود یه عده ای فکر می کنند که خودکشی نبوده، بلکه قتلی بوده که خودکشی نشون داده شده. (آخرین جلد سال 97) به هر حال که بسی لذت می بریم و امیدوارم همه مایه ی لذتشون رو پیدا کنند :)
درباره این سایت